Η ανάγκη επανιδρύσεως της Ν. Δ.

Το αποτέλεσμα των χθεσινών εκλογών ήταν προδιαγεγραμμένο από τη στιγμή που προκηρύχθηκαν. Η έκπληξη αφορά μόνον στην έκταση της ήττας της Ν. Δ., σε συνάρτηση με την αναπάντεχη, ακόμη και για την Ιπποκράτους, υπερίσχυση του ΠΑΣΟΚ. Οι λόγοι δεν είναι ανεξήγητοι. Οι εισηγητές της επισπεύσεως των εκλογών στην ουσία έπεισαν τον Κ. Καραμανλή να μεθοδεύσει μια «διαχειρίσιμη ήττα», για να αποφύγει «μια συντριβή» τον προσεχή Μάρτιο.

Ετσι, η πλειονότητα των εκλογέων εξέλαβε την κατά δύο χρόνια (!) επίσπευση ως φυγομαχία της κυβέρνησης από τα προβλήματα που όφειλε να αντιμετωπίσει, της καταλόγισε πολιτική δειλία, ανάμικτη με μικροκομματική σκοπιμότητα και της αφήρεσε την εξουσία. Αλλωστε, από τη στιγμή που η προσφυγή στις εκλογές δεν απέβλεπε σε μια ξεκάθαρη επιδίωξη της νίκης, όπως θα μπορούσε να συμβεί στην περίπτωση που η κυβέρνηση Καραμανλή ανατρεπόταν στο πεδίο του πολιτικού της καθήκοντος, τότε ούτε η ηττοπάθεια μπορούσε να ελεγχθεί. Αυτό έγινε σαφέστατο κατά τη διάρκεια του προεκλογικού 30ημέρου, κατά το οποίο τα λάθη ηγεσίας και στελεχών σε χειρισμούς, δηλώσεις και συμπεριφορές διαδέχονταν το ένα το άλλο, αποκαλύπτοντας στοιχεία πλήρους αποδιοργανώσεως, αλλά και πανικού.

Ορθότατα ελέχθη ότι η απόφαση επισπεύσεως των εκλογών αιφνιδίασε κυρίως την Ρηγίλλης και ελάχιστα το ΠΑΣΟΚ. Τα περισσότερα στελέχη της Ν. Δ. έδειξαν σαφέστατα ότι δεν πίστευαν σε μια τρίτη νίκη του κόμματός τους και περιόρισαν τον προεκλογικό τους αγώνα στον σταυρό της αυτοσωτηρίας. Αλλωστε, οι βασικοί εισηγητές της επισπεύσεως, κ. Σουφλιάς και Σιούφας, έδωσαν πρώτοι το παράδειγμα. Επιδεικνύοντας περισσή πολιτική «γενναιότητα» επέλεξαν το απυρόβλητο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, αντί να βρεθούν, ως όφειλαν, στην πρώτη γραμμή του πυρός. Παρακολούθησαν τη χθεσινή αναμέτρηση από το όρος Αιγάλεω, όπως ο Ξέρξης τη Ναυμαχία της Σαλαμίνος. Φυσικά δε, ουδείς πιστεύει ότι απέβλεπαν στη θέα ενός εκλογικού θριάμβου και όχι στη σίγουρη διάσωσή τους από τον βουλευτικό «αποδεκατισμό» της Ν. Δ. Κατόπιν όλων αυτών, με τι φρόνημα θα έδιδε τη χθεσινή μάχη ο απλός ψηφοφόρος του κυβερνώντος κόμματος;

Με τα δεδομένα αυτά, η σημασία της ήττας της Ν. Δ. δεν στοιχειοθετείται μόνον από αριθμητικές διαφορές και βουλευτικές απώλειες. Εκείνο που πρέπει να προταχθεί είναι η αποκαρδίωση μιας σημαντικότατης μερίδας Ελλήνων ψηφοφόρων, όχι βεβαίως για την απώλεια της εξουσίας, στη νομή της οποίας ουδόλως μετείχαν. Αλλά εξαιτίας της απεμπόλησης αρχών και αξιών εκ μέρους «εντεταλμένων», με την ψήφο τους, διαχειριστών της εξουσίας. Τούτο δεν αποτέλεσε μόνον τον πυρήνα της εκλογικής ήττας, αλλά ταπείνωσε μια ολόκληρη παράταξη.

Ετσι, μετά τη μεγαλεπήβολη εξαγγελία περί επανιδρύσεως του κράτους, από χθες ανέκυψε –και μάλιστα επιτακτικά– η ανάγκη επανιδρύσεως της Ν. Δ. Εγχείρημα το οποίο επιβάλλεται για λόγους όχι κομματικούς, αλλά για την ομαλή λειτουργία του πολιτικού μας συστήματος, να συντελεσθεί με τρόπο ψύχραιμο και συντεταγμένο.

Το γεγονός ότι την ευθύνη της σχετικής διαδικασίας ανέλαβε προσωπικά ο Κ. Καραμανλής (όπως επωμίσθηκε και την ευθύνη της βαρύτατης ήττας του κόμματός του) συνιστά, πράγματι, ευοίωνο στοιχείο για τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις.