Οι περισσότεροι είναι από χρόνια γνωστοί ή και φίλοι, από τον καιρό που στη μεταπολίτευση και μετά, οι κοινοβουλευτικοί και πολιτικοί συντάκτες χρειάζονταν τους νέους ρεπόρτερ για τα στιγμιότυπα και τα παραλειπόμενα των πολιτικών στηλών. Η Βουλή ήταν στα πάνω της και πάλι. Ανθρωποι του πνεύματος, επιστήμονες, καθηγητές, φιλόσοφοι κάθονταν στα βουλευτικά έδρανα, νομοθετούσαν, ψήφιζαν, αποφάσιζαν για τον τόπο, είτε ανήκαν στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση.
Οι γυναίκες, από τότε λίγες, προέρχονταν από την αντίσταση και την άρνησή τους να σκύψουν το κεφάλι στη δικτατορία – Ελένη Βλάχου, Αμαλία Φλέμινγκ, Σύλβα Ακρίτα, Μελίνα Μερκούρη. Γρήγορα η Ελένη Βλάχου βαρέθηκε κι επέστρεψε στην εφημερίδα, η Αμαλία Φλέμινγκ απογοητεύτηκε, δεν της ταίριαζε η ψηφοθηρία, έφυγε, η Μελίνα Μερκούρη έμεινε, αγωνίστηκε, έγινε υπουργός Πολιτισμού και από όλη αυτή τη μεγάλη της καριέρα και προσφορά στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στην πολιτική, η σταυροφορία της για το μέγα θέμα Πολιτισμού, την Επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, σφράγισε την προσωπικότητά της και με αυτό το όνειρο έφυγε. «Οταν επιστρέψουν τα Μάρμαρα, θα ’ρθω κι εγώ πίσω» είχε πει, όταν κατάλαβε πως έχανε τη μάχη με την αρρώστια, αυτή η ανίκητη...
Σ’ αυτές τις εκλογές οι γυναίκες, ένεκα η ποσόστωση, είναι περισσότερες και στο κοινό ψηφοδέλτιο, αλλά και στο Επικρατείας, απ’ όπου πήρε το βάπτισμα της πολιτικής το 1981 η καθηγήτρια Πανεπιστημίου κ. Αννα Ψαρούδα - Μπενάκη, για να εκλεγεί συνεχώς στην Α΄ Αθηνών ώς και τις τελευταίες εκλογές, που χρειάσθηκε να διεκδικήσει τον σταυρό και ας είχε χρηματίσει η πρώτη Ελληνίδα πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.
Μ’ αυτά τα ολίγα θέλει να πει και η στήλη αυτή, καθαρά πλέον πολιτιστική - κοινωνική, με φιλανθρωπικούς στόχους και οικολογική συνείδηση, πως οι υποψήφιοι είναι καθρέφτες της εποχής τους. Είτε ανήκουν στους «βαρόνους της εξουσίας» και δεν εννοούν να αφήσουν την όποια καρέκλα τους να την καταλάβει άλλος, νεότερος ή αξιότερος, είτε ανήκουν στους προοδευτικούς της τεχνολογίας, στους μεταρρυθμιστές, στους μάνατζερ, στους εκσυγχρονιστές, ο κοινός στόχος όλων είναι η είσοδος στη Βουλή, στον βουλευτικό μισθό ή βουλευτική αποζημίωση, στο μαύρο υπηρεσιακό αυτοκίνητο με οδηγό, στα ταξίδια, στην υπουργοποίηση, στη βουλευτική σύνταξη και τέλος, στη συγγραφή απομνημονευμάτων!
Οσο για τις γυναίκες, κοντά στις δικηγορίνες και στις επιστήμονες γιατρούς και καθηγήτριες, αφθονούν οι προερχόμενες από τον καλλιτεχνικό χώρο, από την τηλεόραση, το θέατρο, ακόμη και από την πασαρέλα του «μόντελινγκ». Στη Γερμανία η Αγκελα Μέρκελ με το ήρεμο πρόσωπο, το απλό πρακτικό ντύσιμο, την ήσυχη οικογενειακή ζωή και το κυριότερο, τον κοινό νου, κατόρθωσε να επανεκλεγεί καγκελάριος για δεύτερη θητεία, σχηματίζοντας κυβέρνηση με μικρότερο δικό της ποσοστό (CDU) και με τη συνεργασία των Ελεύθερων Δημοκρατιών (FDP).
Σημασία έχει να μπορέσει να συνεχίσει το οικονομικό πρόγραμμα που της υπέδειξε η κοινή λογική της. Καλό κουράγιο, λοιπόν, στις φετινές γυναίκες υποψηφίους που ζητούν την ψήφο μας, όπου και αν ανήκουν, απ’ όπου και αν προέρχονται. Σε αντίθεση με άνδρες συνυποψηφίους ή ανταγωνιστές, κανένα γυναικείο όνομα δεν έχει ακουσθεί να απλώνει χέρι στον κορβανά της εξουσίας – η κοινή λογική, βλέπεις...
