Η κίνηση προς τις κάλπες της 4ης Οκτωβρίου έχει μπει στην τελική της ευθεία. Και όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν: επέρχεται μια καθαρή επικράτηση του Γιώργου Παπανδρέου και του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Ωστόσο, ορισμένοι κύκλοι εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν την εξέλιξη αυτήν με αμηχανία. Αδυνατούν, ακόμη και τώρα, να αντιληφθούν πως ήρθαν τα πάνω κάτω, μέσα σε ένα μόλις χρόνο. Ίσως επειδή παραγνωρίζουν τα ανακλαστικά του λαού. Την παγιωμένη αίσθησή του ότι η πολιτική αλλαγή είναι προϋπόθεση, εκ των ουκ άνευ, για την αντιμετώπιση των συνεπειών της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, που αγγίζει τα όρια της διάλυσης.
Σε τί όμως οφείλεται η προτίμηση του εκλογικού σώματος προς το ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Γιατί να είναι αυτό το οποίο θα κάνει την πολιτική αλλαγή πραγματικότητα; Πως ερμηνεύεται η αξιοσημείωτη διεύρυνση της απήχησής του; Είναι, κατά την άποψή μου, απλό: όσοι υποστήριζαν ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν διαθέτει δική του θετική απήχηση και απλώς επωφελείται από την αρνητική εικόνα της κυβέρνησης Καραμανλή έκαναν λάθος.
Αντιθέτως, το εκλογικό ρεύμα των ημερών έρχεται να αναδείξει με αδρό τρόπο τις πηγές του : την προγραμματική πληρότητα, την ηγετική επάρκεια και την στελεχιακή υπεροχή του Κινήματος. Αυτά τα τρία στοιχεία ανάτρεψαν τους, μέχρι πριν λίγους μήνες, θεωρούμενους ακλόνητους συσχετισμούς δύναμης. Και, σε συνδυασμό με το στρατηγικό πλεονέκτημα που κατέχει από το 1977 το ΠΑ.ΣΟ.Κ., κατέχοντας κεντρική θέση στα πολιτικά μας πράγματα, το αναδεικνύουν για μια ακόμα φορά ως φορέα της αλλαγής.
Έτσι έχει προκύψει το καθαρό και μη αναστρέψιμο, πλεονέκτημα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. μπροστά στις κάλπες της 4ης Οκτωβρίου. Και απομένει να κινητοποιεί διαρκώς, όσο το δυνατόν ευρύτερες, κοινωνικές δυνάμεις γύρω από την προσπάθεια ανασυγκρότησης που καλείται να φέρει σε πέρας, πείθοντας ότι μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα.
Πείθοντας ότι... γίνεται!
Παντελής Οικονόμου ΠΑ.ΣΟ.Κ Α΄Αθήνας
