
Και πράγματι ο κ. Καραμανλής δεν έχει τίποτε να εξηγήσει. Διότι δεν κυβέρνησε ποτέ. Και αυτό θα χρειαζόταν να του εξηγηθεί. Αν είχε επίγνωση του τι σημαίνει διακυβέρνηση ο κ. Καραμανλής θα λάμβανε διαφορετικές αποφάσεις σε διαφορετικό χρόνο. Και δεν θα εξαντλούσε τον ηρωισμό του στις τέσσερις εβδομάδες των επερχόμενων εκλογών. Η τελευταία ευκαιρία να ανταποκριθεί στο καθήκον του κυβερνήτη τού δόθηκε πριν από αρκετό καιρό, με την ανακοίνωση της απόφασης του ΠΑΣΟΚ να οδηγηθεί η χώρα στις κάλπες επ΄ ευκαιρία της προεδρικής εκλογής. Από τη στιγμή εκείνη, ο κ. Καραμανλής θα έπρεπε να εκτιμήσει τον πολιτικό χρόνο και να βάλει το κεφάλι κάτω. Να πάρει τα περίφημα «επώδυνα μέτρα» (στα οποία φαίνεται ότι συγκαταλέγει την πάταξη της φοροδιαφυγής). Να επιχειρήσει τις πολλάκις εξαγγελθείσες «τομές και μεταρρυθμίσεις».
Κυβερνώντας χωρίς αύριο να διεκδικήσει με αξιώσεις το αύριο και για τον ίδιο και για τη χώρα. Να κυβερνήσει και να το δηλώσει απερίφραστα προκαλώντας όποιον διαφωνεί να τον ρίξει. Κι αν ακόμα δεν έπειθε τους ψηφοφόρους, να ηττηθεί αξιοπρεπώς. Γιατί η αξιοπρεπής ήττα δεν κρίνεται με το μέγεθος της διαφοράς, παρά από εκείνους που ζουν στον δημοσιογραφικό χρόνο και μπερδεύουν τη ζωή με την τηλεόραση.
Θα μπορούσε; Όχι, ο κ. Καραμανλής δεν θα μπορούσε.
Ο απερχόμενος Πρωθυπουργός έχασε την τελευταία ευκαιρία να σταθεί με κάποιες αξιώσεις απέναντι στην Ιστορία. Η Ιστορία πέρασε από μπροστά του, αλλά εκείνος δεν την αναγνώρισε.